你好 Laten we beginnen met zondag: de trainingsdag en openingsceremonie. De training was in de eerste plaats zweten: 34°C en vochtig! Na een zeer rustige duurloop van 30' samen met Creo, was ik gelukkig al wat gewend aan de hitte. Ik heb mijn traditionele wedstrijdvoorbereiding kunnen afwerken, inclusief een vlotte 2' op de (hobbelige) piste. De benen zaten goed, niet top maar gewoon goed. Tijdens het stretchen kwamen de vele honderden vrijwilligers (zonder overdrijven) ook op de piste om aan alle atleten foto's te vragen. Ik heb ze niet geteld maar als ik voor elke foto 1¥ (Yuan) (1/6 €) kreeg had ik nu al veel souvenirs. De openingsceremonie was iets typisch Chinees: een mengeling van traditionele klederdracht en draken, een horde 6-jarigen met waaiers en enkele zwaardvechters. Daarnaast had de organisatie ook enkele 'westerse' elementen in de show gestopt: breakdancers, moderne zang en ropeskipping. Na de show werden alle landen, een-na-een, naar het middenplein geroepen. België, dat twee delegaties kent, had maar een vlag dus moest deze natuurlijk gedeeld worden. Geen van beide meisjes die de vlag droegen, wouden hem afstaan, wat een Belgisch nationalisme toch. Vandaag, maandag, was het de eerste (en voor mij ook enige) wedstrijddag van het kampioenschap. Het programma: 1500m en ver (als bijkomende discipline). Het verspringen begon om 8h30. Maar aangezien we ons 30' op voorhand moesten aanmelden in de callroom, maakt dat de opwarming al om 8h klaar moest zijn. Toch een uurtje opwarmen om de kans op blessures zoveel mogelijk te verkleinen: 7h beginnen. Natuurlijk moet het ontbijt ( aka middagmaal, aka avondmaal) op tijd worden verteerd, wat ons uiteindelijk om 5h45 laat opstaan, 23h45 Belgische tijd. We stonden dus voor een lange dag met bijna 10 uur tussen de twee wedstrijden, te beginnen met het kampnummer. Net zoals ik, hebben velen het verspringen gekozen als 2de nummer aangezien daar het minste techniek voor nodig is. We stonden met 52 atleten in de callroom en dat is dan ook om chaos vragen, zelfs bij de Chinezen. We werden verdeeld over 2 springbakken met elke atleet 4 pogingen. Op deze manier was er een gat van 20 á 30' tussen twee sprongen. Deze tijd konden we wel goed gebruiken om een beetje te babbelen met de Australiërs, Engelsen, Italianen, Turken... Het onderwerp was meestal hetzelfde: het weer. "What's the temperature in your country?", "It's hot, isn't it", "You must be sweating with your long sleeves"... Het was dus warm voor iedereen. Op de piste werden temperaturen bereikt van 38 tot 40°C in volle zon. Daarnaast was er ook nog de vochtige lucht. In de binnenpiste (helemaal nieuw net zoals het stadium) was er airco voorzien maar dat maakt de schok natuurlijk alleen maar groter als je opnieuw naar buiten gaat. Om te rusten was dit wel ideaal: benen omhoog en genoeg water drinken. Aan het einde van de verspringcometitie mocht ik de piste verlaten met 5m28 achter mijn naam. Deze afstand is natuurlijk niet van belang, het feit dat ik me nergens heb geblesseerd wel. In de namiddag, na een kommetje rijst en enkele bananen, werden we opnieuw naar het stadium gebracht. Ik moest pas 6 uur later aan de bak dus zocht nog wat verkoeling in de indoorhal. Na vele toiletbezoeken en zenuwachtig heen-en-weergeloop kon ik eindelijk aan de opwarming beginnen. Veel nut had deze echter niet aangezien ik in totaal nog 45' in de callroom moest wachten, samen met twee Italianen, een Turk, een Saoudi en een Tsjech. Ik wist dat de Turk 3'48 liep, negen seconden sneller dan mij, maar de anderen kon ik niet echt inschatten. Daarbij was de turk deel van het 'selected team' en niet van het 'school team', deze podia zijn apart en zijn uitslag zou de mijne dus niet beïnvloeden. Na lang wachten werden we naar de start begeleid en was het 'time to shine'. De start was rustig aangezien ik zeker niet op kop wou sleuren maar na 50m kwam de turk al over en ging het tempo serieus de hoogte in. Twee atleten: de Tsjech en de Italiaan (Luigi) moesten lossen, waardoor de kans op podium met de meter groter werd. De volgende 800m verliepen aan een vlot tempo en onder luid gesupporter van de Vlaamse delegatie: de Turk op kop, de Italiaan erachter, dan de Saoudi en dan ik. Maar in de bocht van de 200m liet de atleet voor mij een gaatje vallen, Ronny Achten (vader van Arne) had dit gezien en riep dat ik het gat moest vullen. Ik kon nog net over de saoudi gaan en aansluiten bij de italiaan om de volgende 200m mee te gaan. De laatste 350m viel ik alleen, de Turk en de Italiaan waren weg en zouden het onder elkaar uitvechten, hun eindtijd was 3'58. De enige atleet waar ik nog schrik van had was de Saoudi. Hij kwam aan de laatste 200m nog dichter maar viel uiteindelijk toch stil. Op deze manier was mijn zilveren medaille op het ISF world school championship een feit. De tijd: 4.07 (gok ik). Naast mijn wedstrijd kwam het merendeel van het 'Belgium Flanders' team ook al in actie en dat leidde tot enkele medailles: Marvin Nicque: ver - goud Arnaud Vanbekbergen: 300m horden - goud Meisjes hoog (selectie team) - goud Meisjes discus (school team) - brons Crea Rahoens: 800m : 4de in nieuw pr We mogen dus van een geslaagde competitie spreken. Morgen, dinsdag, zijn het de 100m en horden in de voormiddag en medley relays in de namiddag: 100-200-300-400. Hopelijk kunnen daar nog een medaille halen en dan zou het competitief gedeelte helemaal geslaagd zijn. Uiteraard is dit deel niet het enige dat telt. De verschillende landen, culturen en gebruiken leren kennen staat natuurlijk op nummer 1. Zo hebben we al een hele avond samengezeten met de atleten uit Chili, eten we met atleten uit Portugal, Italië, Bulgarije... en babbelen we met ongeveer elke persoon die we tegenkomen. De enige constante deze week: "Want to take a picture?" Internationale groeten uit China Jennen Knap verslag van een topprestatie! Proficiat Jennen, mooie ervaring. Team 2B is fier, heel fier!
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Archief
July 2019
...
|